Dziś jest dla mnie dzień wyjątkowy, a tak naprawdę cały ten miesiąc jest dla mnie wyjątkowy, bo we wrześniu mam urodziny.
I tak, jak pisałam do Ciebie miesiąc temu, postanowiłam, że to jest właśnie czas zebrania się na pewną odwagę...

Dziś mniej słów będzie w liście, więcej w tej tajemniczej książeczce...

Dziś oddaję w Twoje ręce pewną opowieść...
Bajkę od serca dla serca...

Jakiś czas temu, pojawiło się w mojej głowie jej pierwsze zdanie.
Przez długi czas je w sobie nosiłam, zupełnie nie wiedząc, co napisać dalej... choć wiedziałam, czułam, że napiszę.
Aż na początku zeszłego roku, po pewnych moich kolejnych perypetiach i zawirowaniach, i wyciągniętych z nich wnioskach, usiadłam, napisałam to pierwsze zdanie, a zaraz po nim, praktycznie jednym tchem, resztę...

Do tej pory historię Promyczka przeczytało zaledwie kilka osób i to mi najbliższych...

Moje małe, tlące się marzenie zyskało pierwszą formę...
I tak czekało... ponad rok w ukryciu...

Bo miałam masę wątpliwości co dalej...?
Jak podać tą opowieść...?
Jak wydać...?

Aż pisząc do Ciebie ostatni list, dotarło do mnie, że czas jest teraz.
Po prostu napisałam o tym do Ciebie, a potem wzięłam się za wydruki.
Sama.
W formie najprostszej.
Mam jednak nadzieję, że poczujesz...

Zaliczyłam co prawda, pewną wtopę, bo w całej radości, która towarzyszyła mi podczas tego procesu, nie zauważyłam, że przez zmianę czcionki odrobinę rozjechał się tekst...

Mój wewnętrzny krytyk znowu wjechał na grubo...
Postanowiłam jednak pogłaskać go po głowie i z uśmiechem odprawić... wracając do działania.

Przed Tobą znajduje się więc jedno z moich marzeń...
duży kawałek mnie...
Jeden z pierwszych piętnastu egzemplarzy... może nie do końca idealny, ale taki, jaki czuję, że ma być.

Z całym moim sercem i w pełni dziecięcą radością...
Miłego czytania...


Ściskam Cię mocno

milka


Ps. więcej o "Promyczku" znajdziecie w zakładce SŁOWO