Dziś niebieski dzień... niebieskie światło dla autyzmu...
Dziś jest Światowy Dzień Autyzmu...

I jak co roku, ten dzień wzbudza we mnie wiele refleksji... już nie emocji... chociaż nadal wiele, całe spektrum, aż mogłabym rzec...

Depresja jest czarna...
Autyzm niebieski...
…?

Im bardziej poznaje autyzm i całe spektrum jego aspektów, im bardziej się w nim zanurzam, tym bardziej nie jestem w stanie ograniczyć go do jednego koloru...
Nie jestem w stanie ograniczyć go do niczego, w żadnych granicach...
Bo autyzm nie ma granic...
Autyzm widzi poza nie...

Im bardziej patrzę na autyzm i jego spektrum, tym więcej kolorów widzę, tym więcej nowych odcieni odkrywam...
Przekrój życia, którego nie znamy, a które ma mnóstwo możliwości...
Totalnie nieograniczona kreatywność...
Totalnie nieograniczone sposoby widzenia, myślenia, komunikowania...
Totalnie nowe ścieżki... wszytkiego, we wszystkich kierunkach...

A gdyby spojrzeć w drugą stronę...?
Na szarego człowieka...?
Czemu jest właśnie szary...?
Czemu trzymamy się rzeczywistości czarno-białej lub odcieni szarości...?
Bo w końcu tak najczęściej postrzegamy świat...
jako czarno-biały lub szukamy odcieni szarości...
o to przecież najczęściej się spieramy...

A gdzie kolory...?

Barwne ptaki to ciągle za dużo...
Wyróżniają się za bardzo...
Aż razi w oczy...
…?

Może to nie nad komunikacją w świecie autyzmu mamy popracować, a nad naszą...?
Może nie autystów mamy uczyć świata, tylko od nich mamy zacząć się uczyć...?
Może zamiast uchylić te drzwi światów na niebiesko, warto byłoby przekroczyć próg i w pełni wejść w całe spektrum kolorów...?
Może nie potrzeba autystów uczyć widzenia szarościami, a czas przetrzeć nasze, zaspane tą szarością oczy i spojrzeć na kolory jakie oferuje nam ten inny świat...?
Może nie świat, który znamy jest taki jedynie wszechcudowny, a właśnie ten inny, nieznany może pokazać nam wiele ciekawych przestrzeni...?

A jakby, zamiast ciągle się przeciągać, rozumieć, tłumaczyć... to wszystko połączyć...?

Czarno-białe lubię zdjęcia...
Ludzi wolę kolorowych...